NON DIRA HAURRAK?
Ikuskizuna
Biratzen
NON DIRA HAURRAK?Jim Henson “Haurrek ez dute gogoratzen erakutsi nahi dieguna. Garen hori gogoratzen dute”.
Zortzi urteko neskato baten suizidio saiakera kontatzen duen obra baten aurrean gaude. Zantzu guztien arabera, eta sinesteko zaila dirudien arren, bere buruaz beste egiten saiatu da.
Maddi txikia bolada txarra pasatzen ari da. Ez du jateko gogorik, eskolako notek nabarmen egin dute okerrera. Gurasoak zer egin jakin ezinda dabiltza. Alabak ez du inolako azalpenik ematen. Azkenean, Leire psikologoaren kontsultara eramatea erabaki dute. Hala ere, inork ezingo du saiakera tragikoa ekidin. Neskatxa hondartza ondoko harkaitz batzuetan agertuko da larri zaurituta.
Gertakari horren gainean harilkatzen da dramaturgia, gizarte hautsi, krudelki zorrotz eta zeharo depresibo batek haurrengan duen eragina agerian uzten duelarik.
Argazkiak Pio Ortiz de Pinedo
Jokin Oregi, egilea
“Non dira haurrak? ¿Dónde están los niños?” “narraturgia” kontzeptuari buruzko prestakuntza baten ondoren sortutako testua da. Testu hau narraturgia hutsa dela ezin esan bada ere, badira bere sorreran eta azken definizioan lagundu duten elementuak. Bitxia bada ere, BBK Aretoak bultzatzen dituen prestakuntza-tailerren barruan eman zen Narraturgia tailerra, eta bertan sortu zen lan honen aukera, eta 2024an BBK Aretoaren ekoizpen propioaren ardura izatea proposatu zidaten testu honekin.
Dagoeneko badugu estreinaldi data, bai euskarazko bertsioan (iraileko azken asteburua) bai gaztelaniazkoan (urriko lehen asteburua). Estreinaldi horretan Bilboko Haur Koral Elkarteak parte hartuko du.
Non dira haurrak? ikuskizunaren egitura dramaturgikoak bost atal ditu, eta horien baitan espazio-denbora unitate desberdinak biltzen dira. Mosaiko bat da, eta protagonista neskatila bat dela dirudien arren, berez haren inguruan dabiltzan helduen koru-erretratu bat da.
Psikologoaren kontsultan hasten da gure istorioa. Zortzi urte eskaseko neskatxo bat da Maddi, eta gurasoen arabera, zeinu kezkagarriak erakutsi ditu: ia ez du jaten, nota txarrak jasotzen ditu eskolan eta hotza ageri da gurasoekiko. Gurasoek neskatoa ikaskideen tratu txarren biktima dela uste dute. Hasiera horrek, neskatoa ez ezik, haren gurasoak, hura tratatzen duen psikologoa, bere egungo bikotekidea eta haiekin bizi diren gainerako helduak erradiografiatzera garamatza. Beti ere, umeak eszenan agertzen ez direlarik.
Saiakera honek helduen sufrimenduan sakonduko du. Azkenean, gizarte ansioso, depresibo eta ankerra deskribatuko du, non egia irtenbide itxaropentsu gisa aldarrikatzen den: egia ezkutatua.
EZER EZ ISILTZEA
Testu honetan, pertsonaiei hitz egiten uzteko ideiarekin esperimentatzen da, haratago eraman hitz jarioa, esan dezatela normalean isilean gordeko luketena ere bai, atera daitezela mamu eta argiak, itzal eta egiak. Ezer ez isitzea. Bakoitzaren egia azaleraztea da kontua, baita gezurra ere, benetan garen hori argitara aterako den itxaropenarekin. Hitz egiten duen bitartean pertsonaia biluzten joaten da. Finean, aurrez aurre jartzeko haurren presentzia-absentziarekin.
Esan bezala, antzezlan honetan, antzezle bakar batek ere ez ditu haurrentzako pertsonaiak interpretatzen. Gainerako pertsonaia helduek benetan presente baleude bezala jokatzen dute haiekin, baina ikusleak ez ditu inoiz ikusten. Horra bigarren esperimentua.
Fitxa artistikoa
Egilea eta zuzendaria: Jokin Oregi
Aktoreak: Iraia Elias (euskaraz), Sandra Ferrús (Gaztelania), Getari Etxegarai, Javier Barandiaran, Iñigo Aranburu, Ruth Guimerà, Irene Zarrabeitia.
Kolaborazioa zuzendaritza plastikoa: Ane Pikaza
Abestien letrak: Miren Agur Meabe
Argiztapen Diseinua: Edu Berja
Jatorrizko Musika: Adrián García de los Ojos.
Zuzendaritza laguntzailea: Ana Meabe
Musika laguntza: Bilboko Koral Elkarteko Haurren Korua (Jose Luis Ormazabal, zuzendaria)
Ikusentzunezkoak: Jone Novo
Ekoizpena: BBK Sala eta Tartean Teatroa
Komunikazioa: Myriam Garzia
Ekoizpen exekutiboa: Pio Ortiz de Pinedo
Kartelaren diseinua: Karmele Tamayo (Hirudika)
Kontaktua
Kontaktoa eta banaketa
Jarri harremanetan gure eszenako ikuzkizkunei eta haien banaketari buruz gehiago jakiteko
apirila 2025
urria 2025
azaroa 2025
AI GURE JUANETEAK
AI GURE JUANETEAK
Laboaren kantak gaur egungo gizabere baten begiradatik
“Ai Gure Juaneteak!” ikuskari eszeniko hibridoa da. Hitzak eta musikak osaturikoa. Taula gainean aktore-musikari bat eta bi musikari-aktore. Hitzaren eremua aktorearena da, esatariarena. Baina aktorea ere musikari bihurtzen da tarteka. Musikaren eremua musikariena da. Baina musikariak ere ikuskizunaren partea dira, eta honenbestez, aktoreak.
Testua, Laboaren zenbait kantaren letren berrinterpretazio erabatekoa da, gaur egungo neure ikuspuntutik. “Hegazti errariak”, “Izarren hautsa”, “Bedeinkatua”, “Negu Hurbila”, “Lili bat”, “Oi Pello Pello”, “Haika Mutil”, “Baga biga higa”, “Ihes betea”…
Hamarkadak pasa dira kanta horiek konposatu zirenetik eta ez dute galdu orduko indarra eta zirrara. Eta horrexegatik, gure ondare emozionalaren ezinbesteko zatia direlako, izan dut kantok berregituratzeko, berkodifikatzeko ausardia. Gureak direlako. Nireak direlako.
Jatorrizko bertsioaren zati laburrak kantatuko ditugu tarteka, baina batez ere, kanta bakoitzaren ikuspuntu berriak eskeiniko ditugu. Hitzaren eta musikaren ikuspuntu berriak. Hitzek Laboaren kanten letrak (Artze, Lete, Sarrionandiarenak…) izango dute abiapuntu, baina bide berrietatik garatuko dira, desegituratze eta desitxuratze erradikalarekin. Musika ere abiatuko da Laboaren kanten melodietatik, baina hitzak bezala, berezko bide berriak jorratuko ditu.
Eszenaratzea minimalista izango da, protagonistei, hitzari eta musikari, garrantzirik handiena emateko. Zumetaren iruditeri estetikoa baliatuko dugu eszenografiarako, eta garai hartako agerraldi eszenikoen aurkikuntza estetiko eta eszeniko batzuk (“Baga Biga Higa Sentikaria”, esatebaterako) berrerabiliko ditugu.
Argazkiak: Asier Corera. Iturria: Loraldia
Patxo Telleria, egilea
“Gaztetan uste nuen Laboak giganteentzat kantatzen zuela, titanentzat, kolosoentzat. Gizonen hartu emanak hobekitzen eta zama aroa laburtzeko gai ziren giganteak. Lehen gorputzarena bezala orain gogoaren zilbor-hestea eteteko gai ziren titanak. Azken orduan arnasa galdu beharrarekin larritzen ez ziren kolosoak. Laboaren kantak ikasi nituen garaian, nik gigantea nintzela uste nuen, titana, kolosoa. Orain norabiderik gabe doan gizabere galdu bat besterik ez naizela dakit. Lehen baino txikiagoa. Lehen baino jakintsuagoa. Horregatik dakit Laboak, heroientzat ez, ni bezelako gizabere galduentzat kantatu zuela, lantzean behin giganteak, titanak, kolosoak direla amesten duten gizabere galduentzat, lantzean behin giganteak, titanak, kolosoak izan nahiko luketen gizabere galduentzat. Laboaren kantak esango ditut nik, orain sentitzen ditudan moduan. Barka nazatela hilda daudenek, Gaztiga nazatela bizi direnek.”
ESANIKO HITZAK
“Esaniko Hitzak” estilo berria da, mundu anglosaxoian “spoken words” bezala deitua. Prosa eta poetikaren erdibidean. Antzezlan eta musika saioaren erdibidean. Prosatik gertutasuna hartzen du, eta soiltasuna; poetikatik errima anarkikoa, metrikaren morrontzarik gabea. Antzezlanetik esatariaren jarrera eszenikoa; musika saiotik erritmoa eta pultsua.
Fitxa artistikoa
Egilea: Patxo Telleria
Zuzendari eszenikoa: Jokin Oregi
Zuzendari musikala: Adrián García de los Ojos
Aktorea: Patxo Telleria
Musikariak: Adrian Garcia de los Ojos eta Maider Lopez
Argi diseinua: David Rodriguez
Soinu teknikaria: Borja Arbaiza
Eszenografia: Pedro Rojo (El Cajón)
Ekoizle exekutiboak: Myriam Garzia eta Pio Ortiz de Pinedo
Kanpoko begirada: Mikel Martínez
Jatorrizko Musika: Mikel Laboa
Kartela: Hirudika (Zumetaren iruditik)
Kontaktua
Kontaktoa eta banaketa
Jarri harremanetan gure eszenako ikuzkizkunei eta haien banaketari buruz gehiago jakiteko
urtarrila 2025
otsaila 2025
iraila 2025
azaroa 2025
abendua 2025
KORTXOAREN DILEMA
Ikuskizuna
Biratzen
KORTXOAREN DILEMABorroka honetan, bizitza galtzen ez duenak, dignitatea galduko du
Endreduzko thriller politikoa bi aktorerentzat, espazio eta denbora unitate bakarrean. IRAKASLEA (70 urte), Etika eta Filosofia Politikoan katedradun jubilatua da, ezkertiarra, polemikoa eta itzal handikoa. Noam Chomsky iberiar bat.
Pronostiko gaiztoko minbizia dauka, baina sendatzeko aukera sortu da ezustean. Aberats ospetsu batek osasun sistema publikoari dohaintzan eman duen radioterapia ekipamendu batean tratamendua har dezake. Iritzi publikoak goraipatu egin du donazio hau. Bakan batzuk, ordea, gaitzetsi egin dute. Hauen ustez buru zuritze bat da, trilero baten trukua, legez ordaindu beharko lituzkeen zergak ez ordaintzeko, eta bere enpresetan agertu diren trapu zikinak estaltzeko. Aberatsaren amarru honen salatzaileetako bat, nabarmenetakoa, Irakaslea izan da.
Orain erabaki latza hartu behar du: bere printzipioekiko leiala izan eta bizitza salbatzeari uko egin; ala prakak jaitsi eta filantropoari ipurdian pot egin.
Gaur hartu du erabakia. Publikoki iragartzera doan unean, ezezagun bat, bere IKASLEA (60 urte) izandako bat agertuko zaio ezustean. Aspaldiko kontuak garbitzera dator.
Argazkien Egilea. Pio Ortiz de Pinedo
KORTXOAREN DILEMA etika, koherentzia, traizio eta mendekuei buruzko joku teatral bat da.
Zaila da gaur eguneko antzezlan bat genero klasikoen muga zorrotzen barruan sailkatzea. KORTXOAREN DILEMA honek sakontasun handiko konflikto politikoak eta dilema etikoak baliatzen ditu, baina ez da drama bat, baizik eta komedia politikoa. Zergatik eta bere egituragatik. Antzezlan hau endreduzko komedia bihurtzen da trama eroagatik. Etengabe irteten dira ustekabeko untxiak txisteratik.
Ustekabeok egoera bakoitzaren norabidea errotik aldatzen dute, pertsonaiak eta ondorioz ikusleak ere, ezustean harrapatuz. Ezer ez da hasiera batean ematen duena.
Eta politikoa da, kontzeptuaren alderik intimoenean, pertsonaiak amildegiaren ertzean kokatzen dituelako. Bizitza bera joka dezakegu, zenbait printzipio politiko mugaraino asumituz gero.
Fitxa artistikoa
Egilea: Patxo Telleria
Zuzendaria: Mireia Gabilondo
Eszenografia: Fernando Bernués
Aktoreak: Patxo Telleria, Mikel Martinez (euskarazko bertsioa), Ramon Barea (gaztelaniazko bertsioa)
Zuzendari laguntzailea: Aitor Borobia
Jantziak: Ana Turrillas
Espazio sonoroa: Adrian Garcia de los Ojos
Eszenografiaren eraikuntza: Raul Arraiza
Argiztapena eta Soinua: David Rodriguez eta Borja Arbaiza
Kartelaren diseinua: Paradox
Ekoizpen exekutiboa: Pio Ortiz de Pinedo eta Myriam Garzia
Kolaborazioa: Arriaga antzokia
Kontaktua
Kontaktoa eta banaketa
Jarri harremanetan gure eszenako ikuzkizkunei eta haien banaketari buruz gehiago jakiteko
urtarrila 2025
martxoa 2025
azaroa 2025
EZ DOK ERO
Ikuskizuna
Biratzen
EZ DOK ERO"Euskal herriko antzoki batean, zeinaren izena ez dudan gogoratu nahi…”
“Mikelote eta Pantxo” bikote artistikoa desegin da. Haien formula komikoa gastatua zegoen, eta belaunaldi berriek haien tokia okupatu dute. Pantxok ondo hartu du behartutako erretiroa. Eskenatokietatik urruntzeko gogoa zuen aspalditik, bizimodu lasai eta normalizatua desiratzen zuen, artearen eromenetik urrrun. Mikelotek ez du bukaera onartu nahi. Antzerkiaren pozoia sakon errotuta dago bere zainetan. Eta pozoi horrek burua galtzeraino eramango du.
Egun batean Mikelote, “antzerkilari andante” estrafalarioa, Pantxoren bila joango da, trasteak prestatu eta Euskalerrian barna joateko, herriz herri antzeztera, “Euskal Antzerkiak Behar Gaitu” uste inozoarekin. Horrela, ibilbide fantastiko bat egingo dute Euskal Herrian zehar, hamaika abentura ero biziz. Mikeloteren imaginazioak sorturiko pertsonaia harrigarriak ezagutu eta egoera korapilatsuetan endredatuko dira.
Euskal kultura, euskal antzerkia eta euskal gizartearen irudi deformatua, barregarria eta aluzinatua. Euskal Antzerkiaren “road movie” eroa.
Literatura unibertsaleko arketipo ezagunenera joz gero, Mikelek On Kixoteren irudia ekarriko digu gogora, idealismo erabatekoa, ongia egiteko gogo eutsiezina, gloria erdiesteko grina eta errealitatearen interpretazio eszentrikoaz. Patxok Santxo Panza baten itxura hartuko du, bere pragmatikotasun erabatekoa, anbiziorik eza ikaragarria eta baldarkeriarekin.
Bestea bezain zoroa, ez bada gehiago.
EZ DOK ERO DESENTXUFATUA
Euskal Herriko antzoki ia guztiak zoramenez, ainaldiz, arinduraz, aztoramenaz, durduzaduraz, eldarnioz, erauzimenduz, haizekeriaz, harrikadaz, nahasmenez eta ganorabakokeriaz blai utzi ondoren, antzoki txikiak, kultur aretoak edota disziplina anitzeko saloietara joan nahi dugu gure erotasuna barreiatzera.
Horretarako EZ DOK ERO Desentxufatua ekoiztu dugu, edozein espaziora (txiki zein handi) moldagarria izan dadin.
Fitxa artistikoa
Egilea: Patxo Telleria
Zuzendaria: Jokin Oregi
Aktoreak: Mikel Martínez eta Patxo Telleria
Musika: Adrian Garcia de los Ojos
Produkzio exekutiboa: Pio Ortiz de Pinedo eta Myriam Garzia
Banaketa eta Komunikazioa: Myriam Garzia
Ekoizpena: EZ DOK HIRU / TARTEAN Teatroa
Koekoizpena: Basauriko Social Antzokia
Kontaktua
Kontaktoa eta banaketa
Jarri harremanetan gure eszenako ikuzkizkunei eta haien banaketari buruz gehiago jakiteko
No Events
EZ DOK HIRU. Euskal musikaren benetako istorioa
EZ DOK HIRU.EUSKAL MUSIKAREN BENETAKO ISTORIOAEuskal musikaren imajinario kolektiboan murgilduko gaituen ikuskizuna
“Ez dok Hiru”, Euskal Herriko kantutegian oinarritutako ikuskizun teatrala da. Gure modukoa, eroa, deskonzertantea, irrigarria azalez… Baina azal horren poro bakoitzari geure musikarekiko maitasuna dario.
Publiko helduari zuzendutako ikuskizuna da, umorezkoa eta euskaraz. Patxo Telleriak testuak sortzeko eta Mikel Martinezek, eta Telleriak berak, zuzenean antzezteko duten estilo paregabearekin eta Jokin Oregiren zuzendaritzapean. Oraingo honetan, bikoteak beste hiru musikari-aktorekin partekatuko du taula, hitzari, bere ohiko tresna eszenikoari, zuzeneko musikaren indarra gehiturik.
*Estreinaldia Bilboko Arriaga Antzokian izan zen 2017ko Martxoaren 7 eta 8an.
EZ DOK HIRU. “Gure musika ondarea, altxor bat da, gure memoria historikoaren lekuko emozionala"
Ziur gaude uste duzuna baino askoz gehiago direla. Ikuskizun honetan berrehun baino gehiago agertzen dira (zatiak, noski!) eta denak ez bada gehienak, ezagun egingo zaizkizu. Kanta kopuru ederra erabili dugu, baina aipatu gabe utzi ditugu beste hainbeste kanta eta musikari. Horiek ere estimatu egiten ditugu, lan honetan tokirik aurkitu ez badute ere.
Fitxa artistikoa
Antzerkigilea: Patxo Telleria
Zuzendaria: Jokin Oregi
Aktoreak: Mikel Martinez, Patxo Telleria
Musikari-aktoreak: Adrián García de los Ojos, Maria Arriaga Telleria eta Ivan Allue
Jantziak eta eszenografia: Azegiñe Urigoitia
Postizoak: Anitz
Musika Edizioa: Adrián García de los Ojos
Eszenografiaren eraikuntza: Yon Gijón
Argiztapena: David Rodríguez
Soinua: Oier Landa
Diseinu grafikoa: Paradox
Argazkiak: Guillermo Casas eta Pio Ortiz de Pinedo
Ekoizpena: TARTEAN Teatroa
Eskerrak: Maria Goiricelaya, Ziggy Docherty eta Jaione Ochoa Rivas
Kontaktua
Kontaktoa eta banaketa
Jarri harremanetan gure eszenako ikuzkizkunei eta haien banaketari buruz gehiago jakiteko
KOLABORATZAILEAK
No Events
BAKARRIZKETAK
Teatro Txikia
TABERNARIA: INSTRUKZIOAK BOTATZEKO ONDO BAT KAÑA
Tabernaria tabernako bakarrizketa da. Tabernariak bere ohiko bezeroak bilduko ditu kaña bat ondo botatzen erakusteko. Baina, bakarrizketa aurrera joan ahala, tabernariaren desirak, zalantzak eta beldurrak ageriko dira, beste gai sozial batzuez gain.
Tabernaria: Instrukzioak botatzeko ondo bat kaña bakarrizketa, Mikel Martinezek antzeztua, Patxo Telleriak idatzia eta zuzendua.
Teatro Txikia
Hamalau
Eraikin bat hiri batean. Hamalaugarren solairua. Terraza bat. Gizon bat dago bertan. Notarioa da eta bere bezero baten zain dago. Hain zuzen ere, bezero horren buru-hilketa edo suizidioa egiaztatzera joan da. Ez da ohiko lana, baina nor da notario bat juzku moralik egiteko? Dena baldintza egokietan dagoela ziurtatzera mugatu behar da. Eta notarioa denez, bide batez, ohartarazi English suizidio baten aurrean gaudela, tirabuzoi bikoitzeko inbertso klasikoa, hain zuzen…
Teatro Txikia
Txizatoki Bat Eszenatokian
“Duela ehun urte, Marcel Duchamp-ek txizatoki bat jarri zuen erakusgai museo batean, eta ekintza horrek artearen kontzeptua kolokan jarri zuen. Zer da artea? Zer da objetu artistikoa? Zer da sortzailea?
Nik gaur txizatoki bat jarriko dut eszenatokian. Ekintza sinboliko eta iraultzaile honekin, antzerkiaren kontzeptua kolokan jarri nahi dut.”
Asmo arranditsu honekin ematen zaio hasiera monologo honi, zeinean aktore-egileak esperientzia teatral ezohiko bat planteatuko duen: ekintza hasten denean, antzezlana bukatu da, eta ikusleak kanpoan daude, ikusi duten antzezlanari buruzko komentario mingarriak egiten, aktore-egilea oraindik barruan dagoelarik, irteteko kemenik gabe, ikusleen eritziak jasotzeko beldurrez.
Kontaktua
Kontaktoa eta banaketa
Jarri harremanetan gure eszenako ikuzkizkunei eta haien banaketari buruz gehiago jakiteko
